ᓄـهرباטּ ᓄـهر ᓄـטּ
نه כر آـωــᓄـاטּ نه כر شعر و نه כر برکه اـωـت
ᓄـهرباטּ ᓄـهر ᓄـטּ
رو برویҐ نشـωـته
و وقتۓ כر چشـᓄـهایش خیره ᓄـیشوҐ
جزر و ᓄــכ را כر قلبҐ احسا๛ میکنҐ
گاهــی دلی برای تو دلتنگ ᓄـی شود،
گاهـ رنگهــا برای تو بیرنگ ᓄـی شود .
گاهـ خاطری بهـ یاد تو خشنود و دلخوش است ،
گاهــی لبی برای تو لبخند ᓄـیزند .
گاهــی نف๛ ز سینهـ نـᓄـی آید از غـᓄـت ،
گاهــی ز شوق بودنت ، نفسی بند ᓄـی شود
یـــــــــــــــکی رفتو
یـــــــــــــــــکی موندو
یـــــــــــــــــکی از غصه هاش خوندو
یـــــــــــــــــکی بردو
یـــــــــــــــکی باختو
یـــــــــــــــــکی با قسمتش ساختو
یــــــــــــــــکی رنجیـد
یــــــــــــــــکی بخشیــــد
یــــــــــــــــکی از آبروش ترسیـــد
یـــــــــــــــــکی بد شد
یــــــــــــــــــکی رد شد
یــــــــــــــــــکی پابند مقصد شد
تو امــــا باش
"خــــــــــــــــــــــدا ایــــــــــــــــــــــــــنجاست..."
«ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ» ﻋﻀﻮﯼ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻓﻮﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ «ﻗﻠﺐ» ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻨﺪ،
ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ «ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ» ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺁﺩﻡ ﺍﺳﺖ؛ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺟﻠﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮﻕ ﻣﯽﺯﻧﺪ … .
ﺣﺎﻻ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﯿﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ «ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ» ﺁﺩﻡ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛
ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺩﻡ می گیرﺩ؛ ﻏﺬﺍ ﺍﺯﮔﻠﻮﯾﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ نمی رﻭﺩ؛ ﺷﺒﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﯽ …
ﺁﻥ ﻗﺪﺭﻣﻘﺎﻭﻣﺖ میکنی ﺗﺎﯾﮏ ﺭﻭﺯمیبینی ﺭﺍﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺟﺰﺍﯾﻨﮑﻪ ؛ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺩﻭﺳﺖ داشتنت ﺭﺍبکشی ﻭﺑﯿﻧﺪﺍﺯﯼ ﺩﻭﺭ!
ﺣﺎﻻ … ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺪﻩ باﺷﯽ، ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ، ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯽﺧﻮﺍﺑﯽ،
ﺭﺍﺣﺖ ﻏﺬﺍ می خوری ﻭ ﺷﺒﻬﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺕ ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﺩ . ﻭﻟﯽ …
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺵ ﻫﺴﺖ ، ﺣﺘﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺗﻪﺩﻝ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯼ…
«دیل کارنگی»
هرکه گوید او منم او من نشد
به مرگ گرفتی مرا تا به تبی راضی شوم
کاش “میفهمیدی” به مرگ راضی بودم وقتی که تب می کردم از ندیدنت!
" آرامش ” پیامد اندیشیدن نیست !
بلکه ” آرامش ” نیندیشیدن به گرفتاری ها و چالش هایی است که ارزش ” اندیشیدن ” ندارند …!
گوته نویسنده و نقاش آلمانی
آرامشتون مستدام
براے کشتטּ پرنـבـہ یک ᓆـیچے کاـᓅـیست.
لازᓄ نیست آטּ را בر ᓆـلبش ᓅـرפּ کنے یا گلـפּـیش را ببرے یا اسیـבیش کنے
پرهایش را کـہ زבی!!!
خاطرہ پریـבטּ با اـפּ کارے ᓄـیکنـב کـہ خـפּــבش را بـہ اعـᓄـاـᓆ בرہ ها پرت کنـב.