بانو
واژه " بانو " در اصل برگرفته از واژه پهلوی " ریتا با گیانو " به معنی پرتوی یزدانیست
بانو یک واژه پارسی کهن است . (بان + و = بانو )
بان در نام شهر بانه هنوز به کار می رود . بان یعنی بالا و بانو به معنی کسی است که در بالا جا دارد و این به نشانه گرامی داشتن بانوان اس .
اما واژه خانم مغولی است و ریشه پارسی ندارد . خان و خانم و بیگ و بیگم نام های مغولی است . خان و بیگ مذکرند و خانم و بیگم مؤنث هستند.
زن از ریشه "کن" به معنی خانه و صاحب خانه می آید. بانو در اوستایی به معنی فروغ و روشنایی است. پس بانو به معنی چراغ خانه است. کدبانو هم یعنی
چراغ خانه (کد = خانه) خود واژه همسر (هم-سر) کاملا گویاست که زن در آیین باستانی ما همپایه مرد است ـ
هدیه کنید به تمام بانوان ایران زمین
بانووو
بانو
زندانبان لبانت باش
هیچ گاه نگذار کسی که هنوز به او اطمینان نداری
لبانت را ببوسد...
یک زن تنها با یک بوسه عاشق میشود،
و تورا دیگر از یاد او گریزی نیست...
ب