من شعرم . . .
نگاهم مکن...
چشمانت ، غزل می ریزد ، به دفترم
نگاهت ، شکل می دهد ، به کلامم...
و امان از این چشمان سیه ،
که وقتی می گردانی شان ...
واژه هایم ، مجروح می شوند
من شعرم
خود_خود شعر
از وقتی "عاشقت" شدم
"بنفشه بهاری"
تمام دلتنگی من
این روزها تمام دل تنگی هایم
در نبودنت خلاصه می شود
کوچه ها برایت دلتنگ تر از همیشه اند
اینجا تمام می شوم از هجوم خاطرات دونفره بینمان
چتر دونفره....
بشقاب دونفره....
شیطنت های دونفره.....
اما فقط خاطرات تک نفرمان در ذهنم هر ثانیه تکرا رمی شود
چشمانت....
نفسهایت....
آغوشت....
واشکهای دلتنگی...
که مخاطب خاص دارد
